فواره‌ی تروی رم، مشهورترین آبنمای جهان

آبنما و فواره‌ی تروی احتمالا مشهورترین فواره جهان است که در شهر رم ایتالیا قرار گرفته است. در شهری که بیش از 2000 فواره و آبنما در ابعاد و اشکال مختلف دارد، فواره تروي توانسته به یکی از مهمترین جاذبه‌های گردشگری تور رم و از جذاب‌ترین دیدنی‌های ایتالیا تبدیل شود و می‌توان گفت تقریبا تمام گردشگران از آن بازدید می‌کنند، زیرا دوست دارند یک بار دیگر نیز به رم بازگردند.
اگر دوست دارید در مورد فواره تروی شهر رم و داستان‌ها و افسانه‌های پیرامون آن بیشتر بدانید، تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.

[lwptoc]

تاریخچه فواره‌ی تروی

برای گردشگرانی که به پایتخت ایتالیا سفر می‌کنند تا از جاهای دیدنی رم بازدید کنند، فواره‌ی تروی جایگاه بسیار ویژه‌ای دارد. یک مجسمه سنگی بزرگ با 49.15 متر عرض و 26.3 متر ارتفاع که آب را به حوضچه مقابل خود منتقل می‌سازد. بدون شک تماشای یک شاهکار هنری در این ابعاد و بدین زیبایی، هر کسی را مسحور خود خواهد ساخت.
برای اینکه با این اثر هنری شگفت انگیز بیشتر آشنا شوید، ابتدا به بررسی تاریخچه فرواره تروی ایتالیا می‌پردازیم.
فواره‌ی تروی یا تروی فانتین رم (Trevi Fountain) یا به قول ایتالیایی‌ها فونتا دی تروی (Fontana di Trevi) یک فواره و آبنما است که در سال 1762 میلادی و سبک معماری باروک ساخته شده است. می‌بینید که با وجود بناهای باستانی چون کولوسئوم، قلعه سنت آنجلو و پانتئون رم که عمر آنها بعضا به بیش از 2000 سال می‌رسد، فواره تروی در رم ایتالیا بسیار جدید است.
اهالی رم از دوران امپراتوری روم باستان، توجه بسیاری به مهندسی آب داشته‌اند و ساخت قنات‌ها و راه‌های انتقال آب (Aqueducts) از جمله مهمترین دستاوردهای مهندسی رومیان به شمار می‌رود. این مجاری، آب را به حمام‌های عمومی و همچنین فواره‌های و آبنماهای مختلف در سطح شهر منتقل می‌کردند تا در دورانی که هنوز آب لوله کشی وجود نداشته است، مردم بتوانند آب شرب مورد نیاز خود را تامین کنند.
در گذشته نیز در محدوده‌ای که امروزه فواره‌ی تروی قرار گرفته است، یک فواره کوچکتر وجود داشته که آب آن از محل آبراه ویرجو (Aqua Virgo) تامین می‌شده است. این فواره در جایی قرار داشته که سه خیابان باستانی رم به هم ملحق می‌شده‌اند و نام تروی از ترکیب دو کلمه تِرِ (Tre) به معنی سه و وی (Vi) به معنی راه گرفته شده است.
در سال 1629 میلادی، پاپ اوربان هشتم (Pope Urban VIII) به این نتیجه رسید که فواره قدیمی تروی شکوه و زیبایی لازم را ندارد و بدین ترتیب تصمیم گرفت یک فواره جدید احداث کند. پاپ اوربان برای این کار به سراغ یکی از برجسته‌ترین هنرمندان دوران یعنی جیان لورنزو برنینی (Gian Lorenzo Bernini)، معمار میدان و فضای داخلی کلیسای سن پیتر رفت. برنینی طرح‌های مختلفی برای ساخت فواره تروی طراحی کرد اما با مرگ پاپ در سال 1644 میلادی، پروژه ساخت فواره تروی در ایتالیا متوقف شد.
در سال 1730 میلادی، پاپ کلمنت دوازدهم (Pope Clement XII) تصمیم گرفت پروژه ساخت فواره‌ی تروی را مجددا به راه اندازد. در آن دوره، برگزاری مسابقات طراحی بسیار رواج داشت و بناهایی چون پله‌های اسپانیایی (Spanish Steps) نیز به همین طریق ساخته شدند.
در این مسابقه ابتدا آلساندرو گالیله (Alessandro Galilei) به عنوان برنده انتخاب شد. اما از آنجاییکه گالیله اهل فلورانس بود و در آن دوران دو دولت شهر فلورانس و رم رابطه خوبی با یکدیگر نداشتند، اهالی رم به این انتخاب اعتراض کردند. در نتیجه نیکولا سالوی (Nicola Salvi) به عنوان سازنده فواری تروی انتخاب شد. البته گالیله چند سال بعد به عنوان معمار کلیسای سنت جان لاتران (Saint John Lateran) که از مهمترین کلیساهای رم و واتیکان است انتخاب شد.

[sc name=”highlight” text=”این فواره در جایی قرار داشته که سه خیابان باستانی رم به هم ملحق می‌شده‌اند و نام تروی از ترکیب دو کلمه تِرِ (Tre) به معنی سه و وی (Vi) به معنی راه گرفته شده است.” ]

سالوی یک طرح شگفت انگیز و دراماتیک را برای فواره‌ی تروی پیشبینی کرده بود. در این طرح که از طرح‌های اولیه برنینی و همچنین طاق‌های پیروزی روم باستان الگو گرفته شده بود، اوکئانوس (Oceanus) به عنوان خدای رومی آب‌ها و دریاها را در میانه فواره نشان می‌دهد. اوکئانوس بر یک ارابه به شکل صدف سوار است و ارابه وی را دو اسب می‌کشند. یکی از این اسب‌ها آرام (آب‌های آرام) و دیگری وحشی (آب‌های خروشان) است.
همچنین اگر به عکس فواره تروی در رم نگاه کنید، شش مجسمه در بالای آن می‌بیند که هر یک نمادی از سلامت، ثروت، باروری، فراوانی (2 مجسمه) و رفاه هستند. در بالاترین قسمت فواره‌ی تروی نیز نشان پاپ و کلیسای کاتولیک نقش بسته است.
همچنین در دو سمت فواره‌ی تروی نیز دو تصویر مربوط به تاریخچه این فواره و چشمه آب آن دارد. در سمت راست تصویر دختری را می‌بینید که چشمه‌ای را به سربازان رومی نشان می‌دهد و در سمت چپ فواره، ژنرال آگریپا (Agripa) در حال صدور دستور ساخت آبراه ویرجو و انتقال آب این چشمه به رم است.
سالوی کار خود را در سال 1732 میلادی آغاز کرد. وی برای نمای فواره و همچنین سنگ‌های بستر دریا از سنگ تراورتن استفاده کرد و برای مجسمه‌های زیبا و پر از جزئیات، سنگ مرمر را انتخاب کرد. با اینحال، سالوی در سال 1751 درگذشت و نتوانست تکمیل شدن شاهکار بی‌بدیل خود را ببیند. عملیات ساخت فواره‌ی تروی یازده سال پس از مرگ سالوی ادامه یافت و در نهایت سال 1762 میلادی تحت نظر جیووانی پاننینی (Giovanni Pannini) به پایان رسید.

بازدید از فواره‌ی تروی

فواره‌ی تروی یکی از بهترین و جذاب‌ترین جاذبه‌های گردشگری رم است و بعید است کسی به این شهر سفر کند اما از فواره‌ی تروی بازدید نداشته باشد. اما باید در نظر داشت که همین موضوع باعث می‌شود تا فواره‌ی تروی بسیار شلوغ و پر از جمعیت باشد. بنابراین پیشنهاد می‌کنیم برای بازدید از آن، دور زمان‌های شلوغی چون ظهر و غروب را خط بکشید. بهترین زمان بازدید از فواره‌ی تروی، صبح‌های زود یا ساعت‌های پایانی شب است که اطراف آن بسیار خلوت می‌شود.
برای رسیدن به فواره‌ی تروی، می‌توانید سوار بر خط A متروی رم شوید و در ایستگاه Barberini پیاده شوید. از این ایستگاه می‌توانید با کمتر از ده دقیقه پیاده‌روی به فواره‌ی تروی برسید. همچنین هر جایی که بودید، کافیست از یکی از اهالی رم بپرسید فواره‌ی تروی کجاست تا کوتاه‌ترین راه برای رسیدن به فواره‌های تروی را به شما نشان دهد.

انداختن سکه در فواره‌ی تروی

اما هنگامی که به فواره‌ی تروی رسیدید و پس از اینکه حسابی از تماشای زیبایی و جزئیات هنرمندانه آن لذت بردید، چند لحظه به گردشگران نگاه کنید. احتمالا افرادی را خواهید دید که پشت به فواره‌ی تروی ایستاده‌اند و سکه‌ای را از روی شانه به درون حوض فواره‌ی تروی می‌اندازند.
این یک رسم قدیمی رمی است و گفته می‌شود اگر یک سکه درون فواره‌ی تروی بیاندازید، مجددا به رم بازخواهید گشت. همچنین گفته می‌شود با انداختن دو سکه عاشق یک فرد ایتالیایی می‌شوید و با سکه سوم، با وی ازدواج خواهید کرد.
انداختن سکه در فواره‌ی تروی از کارهای مورد علاقه گردشگران است و گفته می‌شود روزانه چیزی در حدود 3000 یورو در فواره‌ی تروی انداخته می‌شود. یک نهاد خیریه هر شب این سکه‌ها را جمع کرده و صرف نیازمندان رم می‌کند.