تاریخچه ورزشگاه نیوکمپ بارسلونا

باشگاه بارسلونا، تاریخ باشگاه را بطور مشخص به سه مرحله اصلی تقسیم کرده است.

در روزهای اولیه تاسیس، باشگاه دائماً بین زمین های مختلف جابجا می شد. سپس، باشگاه با یافتن یک محل ثابت که یک خانه در Les Corts  به ثبات رسید. و در نهایت با ساخت ورزشگاه نیوکمپ باشگاه توسعه یافت و به عنوان یک باشگاه بزرگ و توسعه یافته در جهان معرفی شد.

زمین قدیمی  Les Cort، در سال 1922 افتتاح شد، و در طول زمان چندین بار بازسازی شد تا به محلی برای رشد پایگاه هواداران بارسا بدل شود. پس از پایان جنگ داخلی اسپانیا، باشگاه شروع به جذب هواداران بیشتر و بیشتری کرد تا تماشاگران بیشتری برای تماشای مسابقات بیایند.

افزایش هوارادان و حمایت‌های آنها نوید بخش توسعه باشگاه در پروژه‌های گوناگون از جمله اهداف جنوبی (1946)، هدف شمال (1950) و ظرفیت جایگاه (1944) بود. اما آنچه باشگاه واقعاً به آن نیاز داشت ساخت یک استادیوم کاملاً جدید بود، بنابراین هیئت مدیره باشگاه با در نظر داشتن پیشرفت‌های به دست آمده در Les Corts و تهیه برنامه هایی دیگر تصمیم گرفتند تا رویای ساخت یک استادیوم جدید را به واقعیت تبدیل کنند.

نیاز به یک استادیوم جدید

از سال ۱۹۴۸ و با افزایش هواداران، آنها بیش از پیش به ساخت یک استادیوم کاملا جدید اشتیاق نشان می دادند ، اما ساخت یک استادیوم جدید در ان کار آسانی نبود و چرا لازم بود که مقامات محلی متقاعد شوند که یک استادیوم جدید می تواند با طرح های توسعه‌ای ناحیه بالایی دیاگونال هماهنگ باشد و حتی به آن کمک کند.

اما که چیزی که در نهایت هیات مدیره را متقاعد کرد که نیاز به یک استادیئم جدید جدی است و هیچ گزینه دیگری جز ساخت آن وجود ندارد، پیوستن یک بازیکن افسانه ای به نام لادیسلاو کوبالا به باشگاه بود. او یکی از بهترین بازیکنانی بود که تا به حال برای باشگاه بارسلونا بازی کرده بود. البته تردیدی نیست که کوبا خود بسیار به باشگاه علاقمند شده بود و این موضوع باعث افزایش روحیه در باشگاه نیز شده بود. قبل از پیوستن یک بازیکن مجارستانی بزرگ به باشگاه، از دلایل دیگری که تصمیم گیری برای ساخت استادیوم کمک کرد دو عنوان قهرمانی لیگ در سال های 1947-48 و 1948-49 بود.

در واقع اولین گام محکم به سوی یک ورزشگاه جدید در سپتامبر ۱۹۵۰ ، پانزده روز قبل از اینکه کوبا اولین بازی دوستانه خود را با لباس جدید بارسا انجام دهد، برداشته شد. در همان زمان بود که رئیس جمهور وقت، آگوستی مونتال ای گالوبارت، تاییده خرید یک سایت در منطقه ای به نام لاماترنیداد امضا کرد، تاییده‌ای که قرار بود تنها دو ماه بعد اجرایی شود.

آنچه پس از آن رخ داد دوره ای پرتلاطم بود، زیرا کمیسیون نیوکمپ در 9 فوریه 1951 تصمیم گرفت مکان استادیوم جدید را به منطقه ای در بالای دیاگونال تغییر دهد که این موضوع منجر به یک سری مذاکرات گسترده با مقامات شد که به نظر نمی رسید به نتیجه مطلوب برسد. و تا زمان پیروزی فرانسیس میرو-سانس در انتخابات ریاست جمهوری بارسلونا در 14 نوامبر 1953 ،به نظر می رسید این موضوع برای همیشه کنار گذاشته شده است.

رئیس جمهور جدید یکی از حامیان سرسخت ایده ساخت هر چه سریع تر یک استادیوم جدید بود و یکی از اولین کارهایی که او پس از روی کار آمدن در ۱۸ فوریه ۱۹۵۴ انجام داد این بود مکان ساخت استادیوم جدید را به جای انتهای بالای دیاگونال به مکانی که در سال ۱۹۵۰ خریداری شده بود، تغییر داد. در نهایت در ۲۸ مارس، در برابر چمشان ۶۰ هزار نفر از هواداران بارسا، اولین سنگ بنای ورزشگاه نیوکمپ زیر نظر معاون عمرانی استادار فیلیپه آکدو کولونگا و با دعای خیر اسقف اعظم بارسلونا، گرگوریو مودریگو گذاشته شد.

ساخت (۵۷ – ۱۹۵۴)

جدید فرانچسکو میتیان میرو، پسرعموی میرو – سانز و جوزپ سوتراس مائوری با هم کاری لورنزو گارسیا بارون معماران ورزشگاه جدید بودند. در ۱۱ ژوئیه ۱۹۵۵، باشگاه کار ساخت و ساز وزرشگاه را به شرکت INGAR SA محول کرد و این شرکت هزینه پروژه را ۶۶،۶۲۰،۰۰۰ پزاس و مدت زمان اجرای پروژه را 18 ماه تخمین زد. با این حال، برآوردها نشان می داد هزینه ساخت استادیوم بسیار بیشتر و مبغلی در حدود ۲۸۸ میلیون پزاس خواهد بود، مبلغی که باید با وام مسکن (۱۰۰ میلیون پزاس)و اوراق کوتاه مدت (۶۰ میلیون پزاس)پوشش داده شود. اما این امر به این معنا بود که می توان هزینه ساخت ورزشگاه را تامین کرد، اما بدهی سینگینی را برای باشگاه برجا می گذاشت.

افتتاحیه

ورزشگاه نیوکمپ در تاریخ ۲۴ سپتامبر ۱۹۵۷ شد. کمیسیون ویژه ای برای سازماندهی مراسم افتتاحیه تشکیل شد و دو نفر به نام های آلیکس باکسر (روابط عمومی)و نیکولاو کاسو (سازمان) مسئول برگزاری این مراسم بودند.  در روز شنبه ۲۱ سپتامبر، خوزه ماریا د کاسیو، یکی از اعضای آکادمی Real Española ، در سالن شورای شهر بارسلونا به نام “سالون د لاس کرونیکا” ، افتتاح ورزشگاه جدید را به طور رسمی اعلام کرد. در آخر همان هفته ، یک سری مسابقات بین المللی در لس کورتس و شهرداری دوپورته پالاسیو با حضور تیم های مختلف ورزشی باشگاه برگزار شد.

در روز جشنواره Mercè 1957، شهر به ممناسبت افتتاح ورزشگاه با رنگ های FC Barcelona تزئین شد و جشن با برگزاری مراسم مذهبی و دعای اسقف اعظم بارسلونا، گرگوریو مودروگو، ادامه یافت. سپس در حالی که تصویر مریم مقدس در آنجا وجود داشت گروه کر Orfeón Graciense قطعه “Hallelujah” از هندل را اجرا کرد. در این مراسم جایگاه ویژه رئیس جمهور از مهم ترین شخصیت های دنیای ورزش و سیاسی آن دوره، از جمله رئیس باشگاه فرانچسک میرو سانس. خوزه سولیس روئیز، دبیر کل جنبش(مشابه وزارت ورزش در آن زمان) ، خوزه آنتونیو الولا اولاسو، رئیس هیئت ملی ورزشکاران؛ فیلیپه آسدو، فرماندار مدنی بارسلونا، و جوزپ ام دی پورسیولس، شهردار بارسلونا مملو بود.

این مراسم که با رژه‌ی نمایندگان تمام باشگاه‌های فوتبال بزرگ کاتالونیا در زمین و همچنین اعضای دیگر تیم‌های ورزشی باشگاه و تیم‌های ورزشی دیگر همراه بود، را  بیش از 90000 تماشاگر در استادیوم تکمیل نشده نیوکمپ تماشا کردند. در ادامه سرود جدید استادیوم توسط هواداران اجرا شد و اولین بازی در نیوکمپ در ساعت چهار و نیم بعد از ظهر آغاز شد. بارسلونا در این دیداری دوستانه به مصاف تیم ورشو لهستان رفت.

ترکیب بارسا در نمیه اول بازیکنانی با نام های: رامالتس، اولیولا، بروگه، سگرا، ورگس، جنسانا، باسورا، ویاورده، مارتینز، کوبالا و تجادا تشکیل می داد و در نیمه دوم یازده بازیکن دیگر با نام های رامالتس، سگرا، بروگوئه، گراسیا، فلوتادوس، بوش، هرمس، ریبلس، تجادا، سامپدرو و اواریستوبه میدان رفتند. بارسا این بازی دوستانه را با گل های ائولوژیو مارتینز (که ضربه دقیقه 11 او اولین گل تاریخ در نیوکمپ بود)، تجادا، سامپدرو و اواریستو، با نتیجه 4-2 برد. در میان دو نیمه ، 1500 نفر از اعضای انجمن فرهنگی Agrupación de Barcelona یک ساردانای بزرگ را اجرا کرده و 10000 کبوتر را آزاد کردند. و به این ترتیب بود که تاریخ جدید باشگاه بارسلونا آغاز شد.